Het was 3:14 toen ik wakker schrok van mijn telefoon. Welke idioot belt me om deze tijd? dacht ik bij mezelf en ik hoopte dat er snel opgehangen werd. Toen mijn telefoon bleef overgaan nam ik maar op. Het was de vriend van mijn zusje.
“Hey Fem, met Marcel. We zijn op een feest en Stacy is helemaal de weg kwijt. Ik durf mijn ouders niet te bellen en die van jullie ook niet. Kan je ons alsjeblieft ophalen?”
Het duurde even voor ik doorhad wat hij nou eigenlijk vroeg.
“Kan je niet met iemand meerijden of de bus pakken ofzo?” vroeg ik. “Ik vind je heel lief, maar ik sliep al”. Ik had helemaal geen zin om die twee ergens op te gaan halen.
“Kom op, Fem. Iedereen met een auto is al weg of te dronken om te rijden en de eerste bus gaat pas over 3 uur”. Marcels smeken kon in niet weerstaan. “Geef me even. Waar zijn jullie?”
Marcel legde uit waar het feest was. Ik trok een veel te groot shirt (ooit achtergelaten door een scharrel) over mijn hoofd. Dit ding was praktisch een jurkje voor mij. Het was warm en een broek was niet nodig, maar omdat ik niet wist wie ik daar aan ging treffen trok ik nog een string aan. Ik liep naar beneden, nam een slok sinaasappelsap uit het pak en trok mijn schoenen aan. Ik stapte in de auto en vertrok.